Sen yoksun

Sen yoksun,
Daðlar dayanmýyor isyanýma

Sen yoksun,
geceler ayaz
Gözlerim uykusuz
Sen yoksun,
Dallar yapraksýz, kuþlar yuvasýz
Hayaller umutsuz
Gülüþler puslu resimlerde kaldý.
Kanýyorum görmüyor musun
Güller rengini kanýmdan alýr

Sen yoksun,
Bak! Aðlýyor þiirler,
Hýçkýrýkla dolu kelimeler

Sen yoksun,
Ellerimi þimdi kim tutacak
Ki bu eller senin hasretinden nasýr tutmuþ.
Gelmeyeceðini bile bile
Gözlerim boþ yere kapýya bakacak
Sesini arayacak sessiz odam
Hayaline dalýp gittiðimde
Ben uyandýracak o öksüz yalnýzlýðým
Issýz gecelerde anýlara sarýlýp uyuyacaðým

Sen yoksun,
beni kimse hatýrlamayacak
Gözlerime senin baktýðýn kadar
Hiç kimse bakmayacak
Hani birbirimizi bakýþýmýzda bulduðumuz gibi

Sen yoksun,
Þiirler yalnýzca sensizliði anlatacak
Gözlerimde yaþlar hiç kurumayacak
Dalgalar sahile boðulmuþ sevdalarýmý vuracak
Sen yoksun, aslýnda güneþ hiç doðmayacak
Gönlüme sabah sadece karanlýðý anlatacak

Sen yoksun, yara almýþ gençliðim
Senin yokluðunda solacak
Varlýðýnla hayat bulan sevgilerim
Gidiþinle aç kurtlara yem olacak
Tütsün artýk yalnýz evimde duman desem de
Ne yazýk, ateþler firak yaðmuruyla sönecek

Sen yoksun,
Sana benzeyen, sen gibi kokan
Tüm güzel çiçekler solacak

Sen yoksun,
Yokluðun bu adamýn eceli olacak
Günahý tek seni anlatmak olan þarkýlar susacak
Ruhu felç olmuþ büyük aþklar
Kumlarda ayak izlerin gibi yok olacak!

Ve sen yoksun;
Bu þehir ve bu hýrçýn deniz
Gittiðin gün gibi soðuk olacak

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: