HANİ AŞKINLA KÜLE DÖNEN

Hani içinizdeki kývýlcýmlar,
Hani içinizdeki parýltýlar,
Yýldýzlarýn parlaklýðý,
Seni kandýrmasýn…
Güneþin enerjisi,
Ýliklerine ulaþýncaya kadar,
Kendinden emin olma.
Hani bahçenizdeki,
Selvi boylu sürgünler…
Hani kardeþçe yaþayan,
Yumru gözlü papatyalar…
Hani gözlerinin içindeki,
Yaþam dolu parýltýlar…
Hani kurbaða sesleri,
Sulara neþe saçan…
Hani bakýþlarýyla gönlünü yakan,
Sulak gözlü ceylanlar,
Hani seni yürekten sevdiðini
Söyleyen aþk mahkûmlarý…
Hani aþkýnýn közüne har olup
Senin aþkýnla küle dönen…
Hani balýklara süzülen martýlar,
Ve umutsuz kanatlar…
Sivrisinekler sulaklara,
Uðramaz oldu…
Sen, neden küstürdün?
Seni içten delice sevenleri.
Sen, neden uzak durdun?
Sana elini uzatanlara.
Senin sesini duyunca,
Kalbin küt küt çarpmasýný,
Neden baltaladýn?
Sevdiklerini neden incittin?
Rüzgâra neden kýrgýnsýn?
Yaðmurdan kaçarken,
Karanlýklarýn arkasýnda,
Sabahlarsýn…
Oysa yaðmur,
Senin aþkýnla çýrpýnýyordu.
Seni görmeyeli tomurcuklar,
Açmaz oldu,
Sular kabuðuna çekildi,
Sevdalar yüreklere hapsoldu…
Sen kayboldu mu?
Sevdiklerin de kayboluyor,
Sen, neden parýltýný çýkarmýyorsun?
Sevdiklerine hele bir umut ver,
Bu umudu boþa çýkarma.
Hele bir kývýlcým çýkar,
Sen, o zaman parlarsýn,
Sevdiklerin kalplerinde…
21.06.2012
Çekerek
Sosyal Medyada Paylaşın: