Sus!
sessizliðin çýðlýðýný dinle;
nasýl da köreltiyor kor geceyi,
hain nasýl da eziyor yalnýzlýðýmý ayaklarý altýnda.
Gel!
sessizliðin çýðlýðna gel;
nasýl da boðuyor haykýrýþlarýmý bir yastýkta ,
kalpsiz nasýl da yoluyor odamýn karanlýk saçlarýný.
Bak!
sessizliðin çýðlýðýna bak;
nasýl da çekiyor aþk yorganýný üzerimden,
yazýn ortasýnda nasýl da üþüyor kalbim açýkta.
Kaç!
sessizliðin çýðlýðýndan kaç;
nasýl da besleniyor gözyaþi kanýndan,
ve nasýl da hapsediyor araf parmaklýklar ardýna.
Gör!
sessizliðin çýðlýðýný gör;
nasýl da boþuyor tek celsede yalnýzlýðýmý;
sürtük nasýl da aldatýyor baþka odalarla karanlýðýmý.
SEN!
Eyy sessizliðin çýðlýðý sen;
nerde çaldýðýn kilidimin anahtarý?
neden almýyorsun içeri kendinden ’BAÞKASINI’...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.