Kapýyý vurup çýkarken ki o gök gürültüsü Ve siciminden yaðan nisan yaðmurlarý Hep korkardým bilirsin fýrtýnadan Ürkek ve aðlamaklý olur Sokulurdum boynuna
Gitmenin kaç kal’ý vardý acaba Soyunduðum kadar giyiniktim sana oysa Kandili sönmüþ evler gibiyim Yakacak da yok dumanýmý savuracak da…
O tozkoparanlarýn vurgunuyla Yüreðinin çekip gitmeleri yok muydu? En çok o hüsrana uðratýrdý ya Yalnýzlýðýmla yýldýzlarýn altýndayým. Ve artýk yalnýzca bir rýhtýmdayým. Her gün beþ çile vakti büyütüyorum özlemimi Kýblegahým aþkým ve sen’i gölgelerin Evimin duvarýndan boy veren Sarmaþýklara gizlemiþim Ne bilirdim içten içe kök saldýðýný
Sarmaþýklar Yeþilçam fragmanlarýnda Boþ çerçevelere gömülü hazine gibi Üçe beþe bakmayýp harcadýðýn Anýlarý da yok sayacaktýk aslýnda…
Eskiciye versem de almaz öpülmüþ ellerimi Ýkinci el yaþanmýþlýk satýlýk levhalarýnda Sararmýþ harflerin maðduriyetiyle Kayda alýnýyor adým mor çatýlarda Yerleþik hayata geçmemiþ Sürgün gözlerine uyarlanan Yarý saydam peri masalýymýþ bu aþk Ben sana öldür dememiþken Mademki öldürdün içindeki beni Söndür içimde yanan ýþýklarý Kesilsin koca þehrin elektriði
Yangýn yeri dudaklarýmý susturup Ayaz kaldýrýmlarda sürüklerken Yiðitlik sen de kalsaydý adamlýk serde Keþke gömüp de gitseydin hayallerimi…
20 haziran 2011 anýsýna...
Neþe CÖMERT 20 Haziran 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neşe CÖMERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.