Sükun ve Çay

Düþümde bir perinin elleri akýyordu.
Naz iþli ipek mendil okuntuydu huzura.
Melekler yere inmiþ semaver yakýyordu.
Tevazu ikliminde yer bulunmaz gurura.
Hoþgörü demlerinin payesi sükun ve çay.



Naz bulutu özünden haz iþliydi sulara.
Huzurun þarkýsýný okuyordu dudaklar.
Albeni iþli idi rüyada uykulara.
Zarafet elçisiydi rüveyda iþli taklar.
Güzellik günlerinin gayesi sükun ve çay.



Ahunun ahý vardý isinde çaydanlýðýn.
Semaverle demliðin hülyasý su nazýnda.
Melikesi gül misal çay denilen hanlýðýn.
Gamzesi tütüyordu dudaðýn niyazýnda.
Huzur sarmaþýðýnýn sa’yesi sükun ve çay.



Erguvanlar açarken gülümsüyordu nisan.
Yaðmur damlalarýnda rahmet kokusu vardý.
Leyla ile Mecnunu vuslat devranýnda an.
Daðlar tutuþuyordu çöle inen sýr kardý.
Vuslat yangýnlarýnýn busesi sükun ve çay…
Ankara, 19.06.2012 Ý.K








Sosyal Medyada Paylaşın: