17’sine yaklaþmýþ ömür...
Basacaðým bile belli deðil...
Yeni sayfama damgamý...
Oysaki daha hayallerim var...
Aydýn olacaktým daha...
Bilgini edebiyatýn...
Kendimi aþkýn oyununda buldum...
Dediler ki duygular;
Sen ebe ol...
Yani sen aþk...
Tamam dedim isteklice...
Sayýnýn týntýn kalacaðý kadar,
Gün saydým...
Ýlk aþkýn oyununa baþladým...
Bakýnmýþtým...
Çoðu duyguyu görüyordum,
Yerlerinde...
Görmezlikten geliyodum...
Sevgiyi arýyordum çünkü...
Buram buram,
Sevgi istiyordu,
Bu aþk benliðim...
Buldum sevgiyi...
Sobe ettim...
Kalktý sevgi yerinden...
Sevgisini bana nakil etti...
Hepsini...
Aylar boyunca mest ettim,
Benliðime...
Sevgi vardý içimde...
Hassas,kýrýlgan,duyarlý oldum,
Hayata þimdi...
En önemli duyguyu bulduðum için,
Diðer gelecek duygularý,
Kabullenmeliydim...
Daha dikkatli aramaya baþladým...
Diðerlerini...
Hangisi gelecekti önce?...
Bu soru çakýlmýþ çivi gibiydi,
Beynimde...
Þüphe beliriverdi önümde...
Hayýr,HAYIR!!!!!
Diye inledi ruhum...
Oyun buydu ama...
Aþksam ben,
Kurala uymalýydým...
Þüpheyi sobeledim aheste aheste...
Þamar þamar iniverdi içime þüphe...
Ve sevgiyi körükledi...
Her þeye þüphenin içsel gözüyle,
Bakar oldum...
Parlak ýþýðým sönüverdi...
Korkar oldum aþktan...
Oysaki aþk bendim...
Arandým þüpheyle sonraki duyguyu...
Sonra þimþek gibi kaçmak istedim...
Ýhanetin çakmak gözleri,
Bendeydi çünkü...
Onuda sobelemiþtim iþte...
Baþýmý eðdim...
Ýhanetin acý kaný,
Damarlarýmda þah oldu...
Öfke oldu aþk...Nefret oldum ben iþte...
Ýhanete ateþ püskürüyordum...
Sevgi ise aðlýyordu içimde...
Ben aþk ise,
Bitmiþti zaten...
Herkese nefret olmuþtu aþk...
Herkese acýr...
Herkese sinir...
Ayrýlýk çýkageldi...
Aðlar oldum artýk...
Ýhanetin gözyaþlarla silindiði...
Þüphenin gittiði...
Sevgi ise içimde kýrýntýydý...
Tek olan aþktý...
Tek olan ben...
Ayrýlýk oldu içimde...
Hala sevgi varken...
Hala aþk varken...
Üzgündüm...Ayakta duramýyordum...
Ayrýlýk hasret oldu içimde...
Onu bekledim senelerce...
Ve en korkuncu çýktý en sonra...
OLMAZ!!!!!!
Diye son gücümle haykýrdým...
Yalvardým yakardým...Dinlemedi...
Kaçmak istedim...Kaçamadým...
Çünkü bu ömürlüktü...
ACI...
ACI...
Allah kahretsinki acýydý iþte...
Yakaladý...Bütün acýsýný bana batýrdý...
Ahhhh...Dedim...
Yandý...Caným yandý...
Aþkým yandý...
Sevgim kül oldu...
Ve ben aþk...
Oyun sonunda acý oldu...
Dedim ki duygulara,
"Tekrar yapamazmýyýz?..."
Olmaz dediler...
1 keredir bu oyun,
Ýnsan hayatýnda...
Sen doðru kullanmadýn...
Ýlk sevgiyi istedin...
Ama az almalýydýn sevgiden...
Sonrasýnda kurtarýcýn olacaktý...
Zaten aþktýn sen...
Zaten sevgiydin...
Diðer duygular körükledi iþte seni...
Tuzaklarýna kaldýn...
Haklýlardý bilemedim kýymetini...
Ve hayatýmda,
Artýk acýyla yaþayacaktým...
Aþk saklambacý beni acý ebesi yaptý...
Yinede onun için yaþýyorum...
Yinede,
Vivo per lei da quando sai
La prima volta l’ho incontrata,
Non mi ricordo come ma
Mi è entrata dentro e c’è restata.
Vivo per lei perché mi fa
Vibrare forte l’anima,
Vivo per lei e non è un peso.
ÞAÝR-Ý SÝNEM-Ý GÜZEL(Perizer...)
SÝNEM ÖZAÞGIN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.