YARIM KALAN DÜŞLERİMİN ARDINDAN

Yitik bir yaþamýn kýyýsýnda
Baþladý emeklemeler...
Günyüzü deðmedi tenimize...

Nedense hep gecenin gölgesi düþtü,
Yaþama hasret o masum yüzümüze...

Uðurladýk bize ait olmayan dünleri,
Yarýnlarýn tebessümleri adýna...

Geleceðin koynunda gezinir yüzümüz,
Hep yarým kalmýþtýr bugünümüz...

Týpký sesimiz, sevdamýz, varlýðýmýz gibi
Ve var olamadýðýmýz gibi...

Ama yüzümüz hep güneþe dönüktür,
Yüreðimiz daðlarýn heybetine
Sosyal Medyada Paylaşın: