Zevk-i tarumar vardýr bu ceviz aðacý altýnda Ve ne çok kimsesizliklerimi kazýdým bu aðaca Þimdi yalnýzlýk kokar bu toprak.
Bir dost eli uzanýrmýþ gibi büyütürken yapraklarýný Sefa-ý dert sürdürürüz beraber Fakr-u zaruret gibi dinlerken acýlarýmýzý Her þey onda baþlar bitermiþ – kader.
Her geliþimde tanýr bu ceviz aðacý Sanki elimi tutan biriyle geldim Hiç benden mutluluk sözleri duymadý bu ceviz aðacý Hep sildi gözyaþý damlalarýmý Ýþte yakalayýnca býrakmýyor acýnýn kýskacý .
Dayarken sýrtýmý bu dostuma Bir ah sesi bile duymadým . Dost yapraklarýný döker omuzlarýma Ben hiçbir insaný dost diye bu ceviz aðacý yerine koymadým . Çünkü bu ceviz aðacý çýkarcý deðil Bu ceviz aðacý insan gibi aldatýcý deðil. Bu ceviz aðacý ben aynasýdýr.
( sanat dostum olan adar 76 ‘ ya armaðaným olsun .. )
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülümse derdim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.