İki Yalnızlık

Çýplak ayakla betona basan düþlerimizi,
Kurutuyordu bembeyaz geceler..

Ayný heceleri tekrarlýyor sanki bir yerde aðýzlarýmýz,
Bembeyaz gecelerde,
Bembeyaz düþler kurarcasýna yaðan yaðmur,
Film afiþindeki ýslananlar,
Sen ve ben,
Ve ayný hece..

Ve ayný hecede iki þehir insaný,
Ýki yalnýzlýk,
Bir cümle..

Her neyse. . .

Çýplak ayakla soðuk betonda kurduðumuz sýcak düþler misali,
Aç kalýp aðlamak,
Aðlayýp sen ve ben,
Ve ayný heceyi tekrarlamak farklý yerlerde..
Ve farklý yerlerde yere düþen film afiþi,
Üstünde kuru bir yaprak,
Hüzün sarýsý yapraðýn ötelenmiþliðinde,
Bir þehir akþamý !
Ýki yalnýzlýk..

Uzadýkça hece,
Uzadýkça yaðmur,
Ve uzadýkça beklenmeyen saatler,
Geri gelmeyecek gibi her þey..

Ne film afiþi,
Ne yapraklar en sarý haliyle..
Bir þehir akþamý,
Ýki yalnýzlýk..
Sen ve ben !

Geçecek içimden bir tren,
Hatta bulutlarýmý yýrtacak vagonlarý þafak vakti,
Ve her geçtiðinde o raylarýn sesi,
Yankýlanýr içimde.
Duyarým bir yerlerden,
Tekrarlanan o heceyi..

Bir þehir akþamý,
Ýki yalnýzlýk,
Sen ve ben ! (Ceyhan)
Sosyal Medyada Paylaşın: