BİLİRDİM

Köþe baþý sevdalarým olmadý hiç,
Ya en kuytudaydým, ya en ücrada.
Çaðýrýn gelsin derdim önce,
Sonra, çaðýrsamda gelmeyecek bilirdim.

Yalnýzlýk kapatsada gözkapaklarýmý,
Olmayacak bir aþaðýlýk hissiyle uyanýrdým uykudan.
gözlerimde utangaç çapaklar,
Yýkasamda geçmeyecek bilirdim.

Buhranlý ve vuslatlýydý belkide,
Git desem hani, gidecek.
Aðlardý gözlerim korkudan,
Gideceðinden korkardým,
Fakat gidecekti bilirdim.

Kadehlerimmiydi bilmiyorum,
Yudumlasam olmayacak,
Ýçmesem, dursam, ziyan olacak.
Ýçsem kahýrdan öleceðim, bilirdim.

Kaçaktý, yasaktý!
Adý gibiydi yani, gecelerimin ýþýðýydý.
Can’dý o,
Ama o ýþýk sönecek, can gidecek bilirdim.

Bilirdim iþte,
bile bile lades olurmu insan,
Olmalý, olacak.
Çok üzüleceðim ama olsun.
Aþk için üzülmeli insan
Bilirdim...

AYAZ BARAN
(19.11.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın: