Hangi duvar parçalar sükûtumu? Hangi gözyaþýyla söner yüreðimdeki cehennem?
Acýnýn elleri tutmuþ iki yakamý Çekiþtirir bir oyana bir bu yana. Sürüklediði sokaðýn adý, Ebedî cehennem… Gecenin hükmü baþlýyor, Aðýrlaþan kirpiklerimde. Vuslat sýz bir bekleyiþin kaný, Kuruyor damarlarýmda. Çatlatacak beynimi!
Kimliðimde zuhur eden asîlik, Ýsyan fermanlarýna düçar. Gelme gelme! Býrak yakamý… Kara mürekkeple yazýlan ey sefillik! Korkuyorum, korkunçluðumdan Ecel bile kaçar…
Fütursuz bir ayak sesi gibi, Her adýmda zýt yöne giden susmalar. Kendine bile hayrý olmayan, Ýrade ötesi saçmalýklar… Öksüz kaldým sonunda bak! Kendini alýp çýktýn sýr kapýsýndan, Sus sus, hiçbir þey söyleme! Ýçimin organlarý öldü, duyamazlar. Yaralarýmýn gözleri açýk…
Tellere takýldý uçurtmam, Ömrüm avuçlarýmda eriyor mum gibi. Bir kelebeðim þimdi son nefesini veren, Ateþin ortasýnda… Benden sorulsun artýk yýkýlan duvarlar! Benden sorulsun bütün karanlýklar!
Ayaklarým yere basmýyor. Sabýrlarý tutamýyorum. Muradým bir ateþe münhasýr; Susarak baðýrýyorum… Katilim olacak bu suskunluk Gürültüler içinde kayboluyorum. Yarýna çýkacak kendim yok! Ýstikamet, varlýk içinde yokluk…
GÜLTEN TELLÝOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
SUSTUM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.