Bir kere düþmeye gör sol omzunun üstüne,
Sitem olsun dirhemle çýkmayan kederlere!
Yerinde izi bakidir kapanan yaralarýn,
Bedendeki sýzý yoldaþýndýr ayazlý gecelerde.
Yýllar yýlý ne zaman eksildi ellerinden nasýr,
Alacasý bol keçeler þahit lokmaya, bir de hasýr.
Gözü yükseklerde olan ne bilir haline þükretmeyi,
Tozlu raflarýnda hep sevgi ve saygý vardýr.
Yalýn ayaklarýn yolunu gözler topraðýn dikeni,
Kýrýlmayý sevmez, görmek için kanýn rengini.
Seyyah olsan maziye bakan bütün ibrelere,
Unutmak ne mümkün, zorlu geçen mevsimleri!
Sahi; hangi daðdan geliyordu deðirmenin suyu,
Dallanýp budaklanmadan anlaþýlmaz o duygu.
Göz pýnarý yýkasa evladýnýn gamze diyarýný,
Hatýralardan nefesine dolar babanýn kokusu.
16.06.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.