Ey acýmýn sebebi olan aþk Hüznümün içinde büyüdün hep Ay ýþýðýnda çoðalan yakamozlar gibi Ýçimde parlýyorsun durmadan Hüzünlendikçe bu yürek…
Nesin sen? Kimsin? Karanlýðýma sönmüþ ýþýk mýsýn? Yoksa bu matem içinde yaþadýðým Mutluluðumun burukluðumu! ...
Ey acýmýn tatlý sebebi Sen bitir son bulsun bu hüzün Medet ummam gayrý hiç kimseden bilesin Sana dahi bu son ikazým Ya gel sahip ol içimdeki fetih ettiðin saraya Ya da gelmiyorsun madem Enkaz býrakma arkandan Bir kibrit çak köküne Ah bile dersen bil ki adisiyim bu cümle cihanýn…
OnaltýHaziranÝkibinonikiYüksekova Faruk Fahrettin ÖZCANAN Sosyal Medyada Paylaşın:
farukozcanan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.