KAYBETMEK...

Akmak için yaðmur sellerini bekleyen heyelan gibi bekledim bende gidiþini, yalnýz gidiþini bekledim.

Bekledim doyasýya aðlamak için ki, heyelan gibi akarken yüreðim sen görmeyesin diye.

Kim kaybetti soruldu mu hiç? Hayat dururken herkes için, kimler seni anladý ki? benim kadar.

Hey yüreðim, dumanlarla beraber yuttuðun özlemlerin bir silueti olabilseydi, dururmuydu koca daðlar bile erimeden.

Sen bilmedin, bir tek sen görmedin, sana bunca alýþtýðýmý.

Bilmezdin zaten, bilemezdin sen, çünkü sormadýn buna cesaretin yoktu.

Ve olmadýn þimdi hayatýmdaki kadýn, ben sensiz yürüdüm ömrümün en çileli yýllarýnda.

Olmadýn, olamazdýn da zaten, çünkü sen bu aþký hakketmedin.

OndokuzMayisÝkibinonbirYüksekova
Faruk Fahrettin ÖZCANAN
Sosyal Medyada Paylaşın: