bir gemide tek baþýma çekimsiz bir hayat kursam çilesiz, ayaklarý yere basmayan hayallerim... ve ben vadilerin üzerinden geçiyorum kulaðýmda uzak tamtamlar hafiften atýþtýran kar gecenin karanlýðýnda siyah beyaz lekeler güveler uluyor düþen her tanede sanki gözlerim boyanýyor
içimden dumanlý daðlar yükselir böyle zamanlarda donuk bir nefes kiraz buðusu hoh! ve bir roman kahramaný siyah pelerini nasýlda dalgalanýyor söyleyin bana acaba bir þey mi yapmam gerekiyor hatýrlayamadýðým unuttuðum bir þey
gölgem düþer üzerime böylesi gecelerde çömelirim baþým öne eðik aldýrmadan dizlerim bükük sonra açýp kanatlarýmý birden yükselirim bu bir oyundu tek baþýma oynadýðým bir çelik çomak boþ sokaklarda metalden kaldýrýmlar topacýmý savururum ben bu hoyrat gecede terkedilmiþ bu þehrin tek çocuðuyum... sakýn çýkmasýnlar karþýma
15.06.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.