Öyle tiz bir ses çýkardý ki, Çekici her indirdiðinde demir parçasýnýn üzerine, Hep kocaman açarak bakardým gözlerimi, O çekici nasýl olup da her seferinde ayný noktaya vurabildiðine, Ve hep senin gibi olmak istemiþtim, Senin kocaman olduðun yaþlarýmda.
Demir parçalarý, güçlü kollarýnda þekillendi hep, Ýrade sendin, güç sen, kuvvet sen.
Ben de yaþlandým, Ama yaþ, sana yakýþmýyor, Sen yapma, Koca bir çelik parçasýnýn, Yüksek ýsýda eriyip akmasý gibi geliyor, Senin aðlaman, Omzumdan aþaðýya, Sýrtýma damlýyor sonra, Acýtýyor, Yapma...
Babam, uðruma aðlayan tek erkek, Galiba bu,babalýk demek. Sosyal Medyada Paylaşın:
TunçAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.