Elimde olmadan ortaya çýkmak, Binbir zahmet verdikten sonra... Gelir gelmez çýðýrmaya baþlamak, Amansýzca karþýmda dünya...
Ýlk nefes, ilk acý. Deðdi mi, büyük sancý?
Ve karþýmda tek merkez, Yer çekiminden bihaberim. Beni çeken þefkat, Ben küçük ve kocaman herkes, Büyük olmak istedim. Ve iþte büyük tokat!
Omuzlarýmda aðrý, Dünyayý tanýmak... Bir solu gör bir saðý, Non-stop yanýlmak...
Ýþte ucundayým þelalenin, En merkezinde meþalenin, Tadýna var menekþe ve lalenin, Düþme içine dikkat! Gizli kutsal halenin.
Sular normale döner, Hararet azalýr. Orta yol... Heyecan yok, Umutlar sekerat, Nerede bana gösterin, Sonsöz gerçek hakikat.
Sularýn durulmasý, Ateþin küllenmesi... Rüzgarsýz ve durgun bir akþam üstü, Bedenim bana küstü. Yavaþ yavaþ ama sebatkar, Dýþýma yansýdý tüm efkar. Görünür oldu tüm haþerat Artýk nerede saðllýk nerede rahat...
Görünmüyor artýk, battý güneþ. Sonunda bitti þu fuzuli güreþ. Heyhat ki yenildim, Bir çukura devrildim.
Þimdi bekle, Bekle...
Tunç Ay 27.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
TunçAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.