Güller Ve Bülbüller

þiir rengindeydin
saçýndan týrnaðýna kadar

bakýþlarýnda kararmayan gökyüzü
her sabah çocuktu sesin

þehir dýþladýkça baharý
saflýðýn üzgün izi güneþ, düþtü kalbinden
düþ kýrýklýðýn, ýssýz kýyýlarý aradý
ve aniden ihtiyarladýn

gözlerin gibi, feri sönerken akþamýn
küsmüþlüðü okþayan çocukluðun baþ ucunda
paslý bir kayanýn terinde hýçkýrýk türküsü
öpsene serçelerin kanatlarýný
yalnýzlýðýn erken kocattýðýný bilmiyorlar
yollarý uzun


alnýnda dünün hikayelerinden çizilmiþ o yollarda
gecikmiþliðin sýzýsýyla yürüyor bir kaplumbaða
bilirim neden baþýn eðik topraða
utanma
çürümüþlüðün aydýnlýðý erittiði ülkede
avunan var mý gençliðiyle
düþlerden uyandýrsa da siren sesleri
gördüðün her þey yalnýzlýðýn kalabalýðý
korkma
köz olan tarih tekerrüründen
çýrpýnma
derininde yanan masumiyetinle
bunca kapitalist telaþýn içinde
kimse gidemez sarýlacaðý çiçeklere

bunlarý anlattýkça sana çimdikliyor þeytan
tavana baka baka uyuyalým
sessizlik acýya dönüþsün
gözlerin denizinde batsýn gemiler
o gözler ki çan kanaðý hüzünle dolsun
bedenler tabutuna dahi aðýrlaþsýn ister


bülbülün yerine ahlarýn sesini duyan gülleriz
herkes kendi küfründe solarken
Tanrýnýn yüreðimize bahþettiði aþk nerede

sen yine de bana bir gül’üver
gülüþünün renginde saklýdýr sevdan
sevda sýzým
gülün dudaðýnda ölüþümdür..



Sosyal Medyada Paylaşın: