Nasýldý anlayamadým kalbimin kýrýlýþý Elimde parçalarý bakakaldým. Sözün müydü ey sevgili(m) damlatan kaný. Ardýna bakmadan çekip gidiþinmiydi yoksa. Daðýldý þaçlarýmdaki senli rüzðarlar Ve umudumu almasaydýn keþke. Ruhumu azad ederken senden..
Sen(li) dizeler çýkýyor kalemimden Her yazýþýmda sen (de) kanýyor ellerim.
Boynumda sensizlik ilmeði nefesim kesik. Beyazlarým siyahlarýmda kaybolmuþ. Ben zamanýmý yitirmiþim dünyamda. Duvarlarým daha yüksek Daha soðuk taþtan örülmüþ sen(den).
Bugün ölümüm’ü yaþýyorum tekrar. Mevsimlerim ölüm/sensizlik Günlerim ölüm/sensizlik.
Yeniden çýkartýlana dek gömülüyorum kendi karanlýðýma. Yanýma sadece bir kalp konuluyor bedenimden sökülmüþ Paramparça.. Eksik yitirlmiþ ve senin olmadýðýn. Bu nasýl bir defin ki aklým gider, Kýrýlýnca doðar mýy(d)ým ki yine..
Sosyal Medyada Paylaşın:
leb-i şima Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.