Sana bu pembe bulutlarý göstermek istiyorum gecede. Ama görmüyorsun. Gece olmuþ -insan neyi görebilir ki?
Artýk senin gözlerinle görmekten öte bir seçeneðim yok, diyor, demek ki yalnýz deðilim, yalnýz deðilsin. Gerçekten de bir þey yok sana gösterdiðim yerde.
Sadece bir araya gelmiþ yýldýzlar, yorgun, bir kýr eðlencesinden kamyonla dönen insanlar gibi, hayal kýrýklýðýna uðramýþ, aç, hiç biri türkü söylemeyen, terli avuçlarýnda ezik yaban çiçekleri.
Ama ben direteceðim, diyor, görmekte ve sana göstermekte çünkü sen görmezsen, sanki ben de görmemiþ olacaðým- hiç deðilse senin gözlerinle görmemekte direteceðim- ve belki bir gün buluþacaðýz baþka yönlerden gelip.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yannis Ritsos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.