ÇAĞIMIN İNSANI

Hâlâ taþ elinde düþünde hâlâ sapan
çaðýmýn insaný. Uçaktaydýn,
kanatlarý ölüm ve kötülük taþýyan,
-gördüm seni- ateþ arabasýnda, daraðaçlarýnda,
iþkence çarklarýnda, gördüm: sendin,
kýyýma inanan biliminle, yanýlmaz,
aþksýz, Ýsasýz. Öldürdün yine
hep öldürdüðü gibi atalarýn öldürdüðü gibi
Ýnsaný ilk gören hayvanlarý.
Ve bu "Daða gidelim" dediði günkü
koku kardeþin kardeþe bu kan
kokusu. Ve sana kadar gününe kadar
gelen o soðuk inatçý yanký.
Unutun ey oðullar topraktan yükselen
kan bulutlarýný unutun babalarýnýzý:
kül altýnda kalmýþ mezarlarý,
rüzgâr yüreklerini karakuþlar almýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: