ÇADIR KUŞAĞI

Ýstersem gülümserim,
kolay ne var bundan.
Ama karanlýðý kalacak gözlerimde
mezar çiçeklerinin,
bir yaþlý selvinin karanlýðý kalacak,
alt üst olmuþ yurdumun köylerinde,
acý sessizlikle kuþatýlmýþ yurdumun köylerinde,
yýkýntýlar arasýnda güçbelâ ayakta duran
bir yaþlý selvinin.

Hangi halký parçalamýþtýr tarih,
parçaladýðý kadar benim halkýmý?
Halkým benim oldu topraðýmdan,
saçýldý dört bir yana halkým benim.
Daldý yurdum uykuya
iççekiþleri arasýnda ufkun.
Bense burdayým,
gözlerim kapkara, zifir gibi,
çadýrlarýn karanlýðýný taþýr gözlerim.
Çocuk dudaklarý deðil bu dudaklar artýk,
analarýný çaðýran dudaklar deðil,
döndüler kuru bir ekmeðe,
çaðýrmazlar hiç kimseyi.

Siz orda barýþtan dem vurun hâlâ,
ben burda durayým köksüz.
Ben burda boþluða asýlmýþ bir tavan.
Çadýrlarda büyüyen bir kuþaðým ben,
ben, çadýrlarda çoðalan.
Bir daha kulak verin,
bir daha dinleyin beni:
Büyüyen ve çoðalan bir kuþaðým
ben kara çadýrlarda.
Kalsýn sizin ekmeðiniz sofranýzda.
Uyuyayým ben burda aç ve susuz.

Ama tarih dört açsýn gözünü
bizim çadýr kuþaðýna.

Sosyal Medyada Paylaşın: