Doğa’nın Şarkısı

Benden sorulur geceler ve sabahlar,
Neþeli güneþ, kambur kamer,
Hava boþluklarý, körfezi mesafelerin,
Haddi hesabý olmayan günler.

Saklanýrým ihtiþamýnda güneþin,
Çýnlayan ezgiler içre sessiz dilim,
Uzanýrým sular seller üzre,
Uykumsýra artar kuvvetim.

Hiçbir sayý çetelemi tutamaz,
Hiçbir kabile ele geçiremez hanedanýmý,
Otururum önünde Hayat Pýnarý’nýn
Ve dökerim sessiz sedasýz tufanýmý;

Ve hep zarif adýmlarla
Asýrlar boyu toplarým,
Nesilden nesile ender çiçekleri
Eksiksiz çelengime takarým.

Ve ardýndan sayýsýz yazlarýn
Olgunlaþýr bahçemdeki çiçeklik
Ve yýldýzlarýn þifalý ýþýðýndan
Yayýlýr en güçlü güzellik.

Yazdým fermanýmý eskiden,
Taþýn ve ateþin doðasýný,
Kömür madenlerini,
Mercan adalarýný.

Çalarak uydulardan ve gezegenlerden
Çekip çýkardým kýrýk yýldýzlarý ayý,
Geçip gitmiþ bütün o þeylerden
Yeniden kurdum dünyayý.

Ne zaman ki baþladý karnavalý tanrýlarýn
Takarak yýldýz ve çiçek süslerini,
Cinler ve sürüngenler halinde
Sarýp sarmaladýlar aþýrý güçlerini.

Zaman ve Fikir’di mimarlarým
Saðlam temeller attýlar,
Denizi kaynatýp kumu
Granitle ve kireçle kardýlar.

Ama o harika çocuk—insan,
Bu arada ner’de oyalanýp durdu?
Müjdelerken onu gökkuþaðý,
Gülümsemesi günbatýmýnda parlýyordu.

Kuzey ýþýklarým atlar yukarýlara,
Gezegenlerim dosdoðru döner durur,
Ama o çocuk—insan doðmadý daha,
O ki hepsinin doruðudur.

Sonsuza dek dönmek zorunda mý bu devran?
Asla uyumayacak mý batýda rüzgârlarým?
Asla durmayacak mý günün birinde bir an,
Güneþi ve uydularý döndüren çarklarým?

Bu ne kadar çok giyinip soyunma,
Býktým usandým kar kaftanýmdan,
Ve ne kadar aðýr daðýlýr gökkuþaðý,
Býktým yapraklarýmdan, çaðlayanlarýmdan;

Yoruldum dünyalardan ve türlerden,
Ne kadar çok uzadý bu oyun partisi;
Onsuz neye yarar görkemi yaz’ýn,
Neye yarar kýþ’ýn donmuþ gölgesi?

Yaratýklarýmla ben onun için,
Doðum sancýsý çektik ve bekledik;
Filolar halinde geldi habercileri,
Ama henüz ufukta onu görmedik.

Ýki kez kalýba döktüm bir þekli
Ve elimi üç kez açtým,
Birinden günü, birinden geceyi,
Birinden tuzlu deniz kumunu çýkarttým.

Bir kez Judea’da bir yemlikte,
Ve bir kez Nil’in döküldüðü yerde,
Bir kez Avon nehri kýyýsýnda,
Ve bir kez de Akademe’de.

Krallar ve kurtarýcýlar yarattým
Ve egemen kýldým krallar üzre ozanlarý,
Ama kýsa sürdü büyülü etkisi yýldýzlarýn
Tamamlayamadým canlýlarý.

Dönsün yine ateþli çarklar bir kez daha,
Ve karýþtýrsýn kazaný yeniden;
Kaynasýn, Kader! antik elementler,
Sýcak, soðuk, ýslak, kuru, barýþ, acý hep birden.

Savaþlar, ticaret, inançlar, þarkýlar birbirine karýþsýn
Nesilden nesile durmadan olgunlaþarak,
Bütün iklimlerin ve sayýsýz günlerin içinde
Güneþin kavurduðu dünya bir insan doðuracak.

Ne bir ýþýk karardý, ne aþýndý bir atom parçasý,
Eskisi gibi gücüm kuvvetim yerindedir,
Ve dikenler arasýnda açan taze gül goncasý
Gökleri çiyler içre eritmektedir.


Sosyal Medyada Paylaşın: