ÖZÜR

Düþünmeyin kaba, zalim olduðumu da
Yalnýz yürüdüðümden vadilerde ve koruda
Ormanýn tanrýsýna gidiyorum
Sözlerini alýp getirmeye insanlara

Tembelliðime yormayýn bakýp da
Kollarýmý büküp oturmama, çay kenarýnda
Gökyüzünde yüzen her bulut
Bir mektup olur kitabýmda

Ýþgüzarlar zümresi, azarlamayýn beni
Görüp de, getirdiðim aylak çiçekleri
Elimdeki her yýldýz çiçeðinin
Evine giderken düþüncelerdir yükleri

Hiç var olmadý aslýnda gizem
Lakin budur, ancak çiçeklerde gösterilen
Tarihin gizi de olmadý asla
Kuþlardýr bahçe köþklerinde dillendiren

Senin tarlanda ilk hasat derlenir
Eve doðru öküzler güçlenir
Ve ikinci mahsül gelir de
Bir þarkýdan devþirdiðimi verir

Sosyal Medyada Paylaşın: