dinle akan caddenin tedirgin ediþini palamut aðacýný yapraklarýný ezmeden geçtiðin bu sensin ne zaman kendinle baþbaþa kalsan kent kýrýklarý aklýnýn ucunda da deðil ortasýnda
kýþ sisi basmýþken küçük küçük evlerin üstünü sokak aralarýndaki selvilerin vefakarlýðýný semt okullarýnýn birden bire daðýlýþý paramparça eder sessizliðini kendinden kaçýþýnýn
is kokulu ara yokuþlu sokaklardan baþka hiçbir heyecanýn kalmamýþtýr ufak ufak su birikintilerinde yarýnsýz serçeler içini ýsýtan rüyalarda çocukluðunun yaz sinemalarý kýrýk dökük oyuncaklar sen sokaklarda doðdun sokaklarda öleceksin... sokaða gömüleceksin...
öldükten sonra:
okul çocuklarý koþacak üzerinde saçlarýndan mahalle dolmuþlarý geçecek üzerindeki ekmek kýrýntýlarýna karýncalar üþüþecek hangi evde kim ne kadar mutlu merak etmeyeceksin tüm kapýlar artýk sonuna kadar açýlacak yalnýzlýðýna hiç üþümeyeceksin... ölmeyeceksin...
ben þimdi:
sobayý yakalým yere basamýyorum beton çok soðuk ceketimin yýrtýk cebinde vasati 40 çöplü bir umut çaydanlýðý ve güðümü hazýrlayalým suyun sobaya damlamasýyla çýkacak sesle uyuyalým kurumuþ portakalve elma kabuklarýnýn kekre kokusuyla biz uyudukça seviþsin büyük bir iþtahla ateþin gölgesiyle duvar konuþmayalým uyuyalým kimbilir sokakta yarýn bizi bekleyen neler var....
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.