Güneş Taşı

Anýmsama ile yiten yüz,
dokunuþum ile parçalanan el,
bin yýllýk gülümseyiþler üzerinde
örümcek sürülerinin döndürdüðü saçlar, geçiyor önümden

yola çýkarak alnýmdan, arýyorum bir þeyler,
arýyorum istediðimi bulamadan, bir an’ý arýyorum,
fýrtýnadan yüzler ve þimþek ýþýltýlarý
koþuþuyor gecenin aðaçlarýnda,
karartýlmýþ bir bahçede, yaðmurdan bir yüz,
yanýmdan akan acýmasýz su duruyor,

arýyorum istediðimi bulmadan, tek baþýma bunlarý yazýyorum,
kimse yok burada, ve bitiyor gün,
geçiyor yýllar, o anla birlikte yitiyorum,
derinliklere düþüyorum, aynalarýn üstündeki
görünmez patikaya, yeniden çýkarýyor o parçalanmýþ i mgemi,
günlerin arasýnda dolaþýyorum, parçalanmýþ anlarda,
dolaþýyorum gölgemin düþünceleri arasýnda,
bir an’ý arayarak, dolaþýyorum gölgemin içinde,

bir kuþ kadar canlý, bir an’ý arýyorum,
gözenekli taþýn dýþýyla tavlanmýþ
akþamüstü güneþi için:
üzüm salkýmlarýnýn olgunlaþtýrdýðý o saat,
ve fýþkýrarak, kýzlar taþtý meyveden,
okulun taþlýk avlusuna daðýldýlar,
uzundu birisi bir sonbahar kadar
ve yürüdü...
Sosyal Medyada Paylaşın: