ermiş

almitra konuþtu,
“bize sevgiden bahset”
ve o müthiþ sesiyle konuþtu,
sevgi sizi çaðýrýnca onu takip edin,
yollarý sarp ve dik olsa da
ve kanatlarý açýldýðýnda býrakýn kendinizi
telekleri arasýnda saklý kýlýç, sizi yaralasa da
ve sizinle konuþtuðunda ona inanýn
kuzey rüzgarýnýn bir bahçeyi harap ediþi gibi,
sesi tüm hayallerinizi darmadaðan etse de...
çünkü sevgi sizi yücelttiði gibi, çarmýha da gerer
sizi büyüttüðü ölçüde, budayabilir de...
en yükseklere uzanýp, güneþle titreþen en hassas dallarýnýzý okþasa da,
köklerinize de inecek ve onlarý saracaktýr, topraða tutunmaya çalýþtýklarýnda...
mýsýr biçen diþliler gibi sizi kendine çeker, çýplak býrakana kadar döver, harmanlar;
kabuklarýnýzý, çöplerinizi ayýklar, eler...
bembeyaz olana kadar öðütür sizi; esnekleþene kadar yoðurur;
ve tanrý’nýn ilahi sofrasýna ekmek olasýnýz diye, sizi kendi kutsal ateþine savurur...
sevgi bütün bunlarý, kalbinizin sirlarini bulasiniz diye yapar...
ve bu biliþ, hayatýn kalbinin bir cüzzünü yaratýr...
ancak korkunun kýskacýnda, salt sevginin huzurunu ve hazzýný ararsýnýz.
o zaman örtün çýplaklýðýnýzý, ve sevginin harman yerine adým atýn...
adým atýn, kahkahalarýn tümünün olmadýðý,
sadece gülebileceðiniz mevsimsiz dünyaya,
ve aðlayýn ama tüm gözyaþlarýnýzla deðil...
sevgi hiçbirþey sunmaz, sadece kendisini...
hiçbirþey kabul etmez kendinde olandan gayrý...
sevgi sahip çýkmaz, sahiplenilmez de...
çünkü sevgi, sevgi için yeterlidir tümüyle...
sevdiðinizde “tanrý benim kalbimde” yerine,
þöyle diyin, “ben kalbindeyim tanrý’nýn”
ve sanmayýn yön verebilirsiniz sevginin akýþýna,
çünkü sevgi, yolunu kendi çizer, sizi deðer bulduðunda...
sevgi birþey istemez tamamlanmaktan baþka...
fakat seviyorsanýz ve ihtiyaçlarýn arzularý varsa,
býrakýn bunlar sizinde arzularýnýz olsun...
erimek ve akmak, geceye þarkýlar sunan bir dere misali...
þefkatin fazlasýnýn verdiði acýyý bilip, kendi sevgi anlayýþýnla yaralanmak,
ve kanamak, yine de istek ve çoþkuyla...
þafak vakti kanatlanmýþ bir gönülle uyanmak,
ve bir sevgi gününe daha teþekkürle uzanmak...
sessizce çekilmek öðle vakti, sevginin vecdini duymak,
akþamýn çöküþüyle de eve huzurla dönmek...
ve uyumak kalbinde sevgiliye bir dua,
ve dudaklarýnda bir þükür þarkýsýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın: