Kirlendik Çocuk

Hep çocuktuk aslýnda
Dünyanýn kirlilikleri arasýnda
Temiz yanýmýzdý
Kirlendik
Büyüdükçe yaþýmýz

Gökyüzünün mavilikleri gri
Sarardý çimenlerin yeþili
Ekmek kokusu yitirip
Su yosun kokar oldu

Selamýný getiremez olduk
Yol üzerinde gördüðümüz
Yaþlý amcalardan dedemize
Anne hatýrýný soran da kalmadý
Komþu teyzeyi gördüðümüzde


Biz büyüdükçe
Ýnsanlar kirlendi
Çocuk yanýmýz, masum ve sessiz

Hiç büyümeseydik
Sokaðýn çamuruna bulanmýþ eller
Kan kokmasaydý

Kýrýk kalsaydý oyuncaðýmýz
Özenmeseydik
Büyük aðabeylerin karanlýk dünyalarýna
Ablalarýn sosyete kokusuna

Çocuk ellerimiz gök kuþaðý çizseydi
Bulutlara sarýlmýþ martýlarla

Hep çocuk kalsaydýk
Saman kâðýdý ve kurþun kalem olsaydý
Bugün yazdýðým her satýr umut koksaydý
Büyümeyen yarýnlara…

s.c
Sosyal Medyada Paylaşın: