Pek az birþey ekleyebildim dünyadaki milyonlarca mýsraya. Ve fazlasý yoktu onlarýn cýrcýrböceðinin dediklerinden. Biliyorum, baðýþlayýn, iþte yolun sonuna geldim.
Ay tozunun üstündeki ilk ayak izleri bile olamadýlar Parlasalar bile þavklarý kendilerinin deðil Sevdiðim bu dilindi.
Genç aþýklarý öpüþtürecek suskun dudaklarý titreten o güç Kýzýl yaldýzlý kýrlardan gelip geçerken Ekvatordakilerden daha aðýr bir gün batýmýnda.
Þiir baþtan beri bizimle Sevgi gibi, açlýk gibi, veba gibi, savaþ gibi Mýsralarým bir çocuk gibi utandýrdý bazen beni.
Ama asla özür dilemiyorum Güzel sözcükler aramanýn Kan dökmekten iyi olduðunu biliyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jaroslav SEIFERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.