//Sýðýndýðýmýz çýnar gölgesinde sen varsan? Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan//
Geceler sýrdaþýmken, yâdýma düþen yârim! Kapým açýk, Elif’i yüreðine yazarsan! Þükür taat’larýn da, Rable buluþan yârim! Tövbelerle arýnmýþ, kutsanmýþ aþka ar’san. Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan.
Umut ekme “Çek ve git!”, hatýralarda yansýn. Çekip giderken gece, gün hicrana dayansýn. Boþ ver âlemi, gönül; kime kanarsa kansýn. Köhne aþk defterinin oyununda sen zarsan? Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan.
Düþünceni sürgün et, an Allah’ý hep zikret. Süzülsün yanaðýndan, iki damla yaþ, þükret. Gözümün içine bak, kalmasýn us’da, Fikret. Karabasan düþleri, sükûtla hayra yorsan! Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan.
Çisil, çisil düþerken, yaðmur kirpiklerime. Buz gibi bir ayrýlýk, girsin iliklerime. Güz günü gittiðimi, söyle sevdiklerime. Zemheriye inatla, yüreðe düþen karsan! Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan.
Geç kalmýþ tövbelerin, kabulü olur mu ki? Uykusuz gecelerin, sabahý bulur mu ki? Cenderedeki aþkýn, sahi kurtulur mu ki? Kollarýný uzatýp hep; sorgusuzca sarsan! Sebepsizce git, dönme; Allah yoluna yarsan.
Ahmet Yaðýz ALTUNEL 12 Haziran 2012-Seydiþehir/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Yağız Altunel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.