UNUTDUM

Bir tərsa gözəli yandýrdý məni,
Özüm özlüyümü yaman unutdum.
Ýnsanmý, mələkmi, bilə bilmədim,
Qarþýma çýxdýðý zaman unutdum.

Bu necə iþvədi, bu necə əda,
Gülüþü qəlbimi qalayýr oda.
Nə uzaq dolanýr, nə yetir dada,
Baþýmda əsdirir duman, unutdum.

Mən oldum þeyx Sənan, o bir Xuraman,
Əl vermir əlimə, deyir: "alýþ-yan".
Elə nazlanýr ki mənə uzaqdan,
Qalmayýr könlümdə iman, unutdum.

Haradan tuþ oldu zalým balasý,
Qaymaqdý dil-dodaq caný yanasý.
Þahanə duruþu Metex qalasý,
Əsir düþdüm özüm, inan, unutdum.

Boynundan asýbdýr Ýsəvi xaçý,
Özü gözəllərin baþýnýn tacý.
Əflatun olubdur onun möhtacý,
Varmý bu sözləri qanan, unutdum.
Sosyal Medyada Paylaşın: