Kemanistim
Bilmezsin
ne güzel çalarsýn kemaný
Sen çaldýkça çoþkun bir huzurda bulurum kendimi
Bitirir beni kemanýn o ince keskin sesi
Kulaklarýmý týrmalar baþta hafiften
sonra baþlar bedenimi tazelemeye
ruhuma sade hoþ bir hava katmaya.
Kemanýnýn teli olsam
dokunsan bana, dokunuþunla titressem
sevdiðim sesin dibinde olsam,
sevdiðimi yakýndan görsem de,
Korkarým bir gün koparýlmaktan ve yerimi bir baþka telin almasýndan,
Bir keman olsam, beni tutsan o güzel ellerinle
Baksam gözlerine,
tutulakalsam zarif bakýþlarýnda
býrakmasam,
gitmek bilmesem ellerinden.
baktýkça baksam yýldýz gibi parlayan yüzüne,
Bir keman olsam sevdiðim ses olsam kendimi sana sunsam.
Korkarým yinede bir gün köþeye býrakýlmaktan,
Sensiz dönüþü olmayan bir yola sapmaktan,
KORKARIM HÝÇ KORKMADIÐIM KADAR...
Kemanistim’ e Ýthafýmdýr…
21.Mayýs.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.