Buralar hüsran, Buralar yitik ezberler besliyor. Þiir kokuyor her yer, Yüreðine nakþedemesem de. Kundaðýnda yorgun gülüþler Bebek ninnisini söylerken çocukluðum. Sarýçiçekler diziliyor satýrlarda Sanýrsýn ki, Eylül gelmiþ yatýya Yürüyorum öylesine Asýlýrken kýrýk düþlere.
Hep itilip kakýlan kuralsýz beldeler, Üstüme geliyor tekinsiz cüsselerle. Korkuyorum heybetinden, Yazýlanlarýn esiri olmuþken. Birkaç sokak çocuðu takýlýyor gözüme Kotarýlmayý bekleyen ümitlerle. Katýksýz ekmeðin susuz bakýþlarýnda Çöl gülüyüm, imtina ederim! Bir damlana bile.
Kaldýrýmlarda gezinen hasretin Yuva yapmýþ köþe baþýndaki direðe. Boy boy büyümüþ kanayan ellerim Sensizliðe soyunduðum nü ayinlerimde. Sonu gelmeyen intiharlar kusarken Durdurun ne olur, þu kaçan treni Unutulmuþ deðerler kaldý yerlerde. Heyelan kokan daðýnýk gölgelerini, Ýzliyorum penceremden, Çekme perdeni; Allah’ýný seversen.
Yaþamak denirse; Yaþýyorum kesik nefeslerle. Þaire zulüm bu zorba görmezden geliþler Gitmeli mi artýk? Gel diyorken tarihin arka sokaklarý Yine öylece býrakmalý mý? Tekerrüre yoðruluyor hamurdan anýlar Piþkinlik sarmýþ sanýyorsunuz, benliðimi Bitiyorum oysa, içten içe.
Kurþundan kalemim zorluyor kalbimi Hayatýn zulmüne isyan etmeye Dik durmak aslýnda, her bitiþte Ve toplamak, ölü topraðýný saçlarýmdan Asýn hislerimi daraðacýna Þiirde acý yok, “Söz; Aðlamayacaðým…”
Neþe CÖMERT 12 Haziran 2012 Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neşe CÖMERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.