Görürüm karda izini geyiðin, karacanýn, tavþanýn. Onlara orada o gece rastlamak isterdim yoldayken, fakat ay yükseldiðinde içeri girmeliydim, ve çalýlýklarýndan kürkleri içinde sýçradý onlar ve soluduklarý buhar dondu ve gümüþ beyazý ýþýldadý fosfor misali; belki ürktüler gece huzurunu bozan köpek havlamasýndan, çizme izlerinden deðil. Bu izler henüz silinip gitmedi, onlarý mavi görürüm ve düþük ýþýkta, bir dans yerinde gibi, adýmdan ve oyundan her bir ayak basýþ. Bu refakat senin öpüþlerin gibi ki senin küçük ayaklarýný takip ederim þimdi nereye gitmek isterlerse, sevincim yanýndadýr senin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erik Stinus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.