TANRININ ANTONIUS'U BIRAKMASIDIR
Birdenbire duyarsan geceyarýsý
görünmeyen bir alayýn geçtiðini
eþsiz ezgilerle, seslerle-
artýk boyun eðen yazgýna baþarýsýz
yapýtlarýna, tasarladýðýn iþlere
hepsi aldanýþlarla biten-
aðlamayasýn boþ yere.
Çoktan hazýrmýþ gibi bir yiðit gibi
hoþçakal de ona, giden Ýskenderiye’ye.
Hele kendini aldatmayasýn demeyesin:
bu bir düþtü, kulaklarým iyi duymadý;
böyle boþ umutlara eðilmeyesin.
Çoktan hazýrmýþ gibi bir yiðit gibi
böyle bir kente eriþmiþ sana yaraþýrcasýna,
kesin adýmlarla yaklaþ pencereye,
dinle duygulanarak, ama
yanýp yýkýlmalarýyla deðil korkaklarýn-
son bir kez, dinle doya doya ezgileri,
o gizli alayýn eþsiz çalgýlarýný,
hoþçakal de ona, yitirdiðin Ýskenderiye’ye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Constantino KAVAFİS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.