KAÇAK

-Cezayir Kurtuluþ Savaþý’nda ölenleri anarak-


Efendi misiniz, kodaman mýsýnýz ne,
bir mektup yazýyorum size,
bilmem vaktiniz var mý
okumaya bu mektubu.

Az önce verdiler elime
askerlik kâðýtlarýmý,
savaþa çaðýrýyorlar beni,
diyorlar yola çýk en geç çarþamba akþamý.

Efendi misiniz, kodaman mýsýnýz ne,
dövüþmeye hiç istek yok içimde,
insancýklarý öldürmeye gelmedim ben,
gelmedim ben bu yeryüzüne.

Sizi kandýrmak deðil niyetim,
ama söylemeden de edemem,
savaþ ahmaklarýn iþi,
hem insanlar ondan hanidir býktý.

Doðduðum günden bu yana
ölen çok babalar gördüm,
gidip dönmeyen kardeþler gördüm,
çocuklar gördüm iki gözü iki çeþme.

Ya analar ne çekti, ya analar,
bir yanda iþi týkýrýnda bir avuç insan
bolluk içinde rahat yaþar,
bir yanda ölüm, çamur, kan.

Ýnsanlar týkýlmýþ dört duvar içine,
çalýnmýþ neleri var neleri yok,
karýlarý, eski güzel günleri bütün.

Gün doðar doðmaz yarýn
kapatacaðým þýrak diye kapýmý
ölmüþ yýllarýn suratýna,
alýp baþýmý yollara düþeceðim.


Aþacaðým karalarý, denizleri,
ne Avrupa’sý kalacak, ne Amerika’sý, ne Asya’sý,
dilene dilene hayatýmý
þunu diyeceðim insanlara:

Üstünüzden atýn yoksulluðu,
durmayýn bakýn yaþamaya,
hepimiz kardeþiz, kardeþiz, kardeþ,
ey insanlar, ey insanlar, ey.

Ýllâki kan dökmek mi gerek,
gidin dökün kendi kanýnýzý,
size söylüyorum bunu da,
efendi misiniz, kodaman mýsýnýz ne.

Adam korsunuz arkama belki de,
unutmayýn jandarmalara demeye:
üzerimde ne býçak var, ne tabanca
korkmadan ateþ etsinler bana,
korkmadan ateþ etsinler bana.
Sosyal Medyada Paylaşın: