KIŞ ŞİİRİ
Kapý açýldý, buharla doldu mutfak,
Soðuk, yuvarlana yuvarlana daldý içeri.
Her þey eskisi gibi oluverdi bir anda
Çocuk yýllarýndaki o akþamlar gibi
Hava kupkuru ve tertemiz
Ve dýþarda, beþ adým ötede
Süklüm püklüm duruyor kýþ
Yüzü tutmuyor içeri girmeye
Kýþ. Ve iþte her þey ilk kez baþlýyor sanki.
Aðarmýþ uzaklýklarýna doðru kasýmýn
Uzaklaþýyor aksöðütler
Deðneksiz ve rehbersiz körler gibi....
Nehir buz tutmuþ, donmuþ sepetçi söðütü.
Ve konsol üstünde bir ayna gibi
Bir buz tabakasýna, enlemesine
Yerleþmiþ kara gök kubbesi.
Ve karþýsýnda onun, yol kavþaðýnda,
-yarý yarýya kara gömülmüþ kavþakta-
Seyrediyor bu aynada kendini
Kayýn aðacý, saçýnda bir yýldýzla.
Ve gizlice sezmektedir ki o
Kýþ, harikalarla doldurmuþtur her yeri;
Kýr evini, uzakta görülen,
Ve kendi tepelerini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Boris Pasternak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.