GELDİLER

Bugün annem ve kýz kardeþim
geldiler beni görmeye.

Uzun zamandýr yalnýzdým
þiirlerimle, gururumla. . . neredeyse hiçbir þeyle.

Kýz kardeþim -büyüðü - yetiþkin olaný,
sarýþýndýr. Güçlü bir düþ
geçip gider gözlerinden: söyledim küçüðüne
"Hayat tatlýdýr, kötü olan her þey bitip gider."

Annem gülümsedi, bir bakýþta ruhlarýn ta içini
gören biri gibi;
iki elini birden koydu omuzlarýma,
uzun uzun yüzüme baktý. . . .
ve gözlerimden fýþkýrdý göz yaþlarý.

Yemek yedik birlikte evin
en sýcak odasýnda.
Bahar göðü. . . .onu seyretmek için
Bütün camlar açýldý.

Ve bir süre konuþtuk sükunetle
çok eski ve unutulmuþ þeylerden,
kýz kardeþim -en küçüðümüz-keserek sözü dedi ki:
"kýrlangýçlar havalanýyor bizden."

Saat on. Oda yarý karanlýk.
Kýz kardeþim uyuyor, eli þakaðýnda; yüzü
bembeyaz olduðu halde, yatak beyazdan daha beyaz,
ýþýk, biliyormuþ gibi, kendini hemen hemen hiç göstermiyor.

Gömülüyor yataða, pembemsi meyvenin daldýðý
gibi, yumuþak otlarýn derin döþeklerine.
Rüzgâr okþuyor göðüslerini, dikleþtiriyor onlarý
ýsrarla dokunarak, geçip giderken saniyelerin geçiþi gibi.

Örtüyorum usulca üstünü beyaz örtüyle ve saklýyorum
sevgili ellerini korumak için havadan. Parmak uçlarýma
basarak kapatýyorum yataðýna yakýn bütün kapýlarý,
pencereyi açýk býrakýyorum, perdeleri çekiyorum, hazýr

olsun gece için. Dýþarýda ne kadar çok gürültü, insaný boðan:
kavgacý adamlar, kadýnlar suyu çýkmýþ dedikodularýyla.
Nefret birikiyor artarak, dükkanlarýn kepenkleri çarparak
kapanýyor. Ah sesler, durun! Dokunmayýn kardeþimin yuvasýna.

Þimdi kýz kardeþim örüyor ipekten kozasýný
Týpký bir ipekböceði gibi. Kozasý bir rüya.
Dokuyor bir tohum kabuðu altýn bir pýrýltýnýn iplikleriyle.
Onun hayatý bahar. Benimse yazýn öðle sonrasý.

Onun gözlerinde sadece on beþ ekim var
ve bu yüzden pýrýl pýrýl gözleri, berrak, ve temiz.
Sanýyor ki leylekler ruhlar dünyasýnýn garip ülkelerinden
uçarak getirirler küçük kýrmýzý ayaklý sarýþýn çocuklarý. Kimdir

bu içeri girmeye çalýþan? Sen misin o, þimdi, tatlý rüzgâr?
Onu görmek mi istiyorsun? Ýçeri gel. Ama önce birazcýk
serinlet alnýmý benim. Kardeþimin içine girdiðini hissettiðim
sakin havuzu sakýn buza kesme. Dizginsiz bir arzuyla

ister onlar içine akmayý ve orada kalmayý, senin gibi,
hayranlýkla seyrederek bu beyazlýðý, þu sýmsýký yanaklarý,
yalýn sözlerle konuþan gözlerinin altýndaki bu güzel
yuvarlaklarý. Rüzgâr, görmek istiyorsan onlarý, çökerek

dizlerinin üstüne, aðla. Eðer gerçekten seversen onu,
çok iyi davran ona, yaralayýcý ýþýktan sýyrýlabilsin diye.
Dikkat et sözlerine ve niyetine. Onun ruhu balmumundan
ya da aðaçtan yapýlmýþ gibidir, ama haþince seversen gelir sonu.

Geceleri seyrettiðin þu yýldýz gibi ol gözleri camsý ipliklerin
içinden süzülerek geçen. Bu yýldýz ovuþturur kirpiklerini,
dönerek bir kedi gibi, sessizce gökyüzünde, ve hiçbir þey
uyandýrmaya kýyamaz onu uyuyorken yataðýnýn içinde.

Uç, eðer becerebilirsen, kar altýndaki aðaçlarýn arasýnda.
Acý kardeþimin ruhuna! Bak nasýl da lekesiz.
Acý ruhuna onun! Ben her þeyi biliyorum, fakat o
bir melek gibi saf, bilmiyor hiçbir þey ve bu onun kaderi.
Sosyal Medyada Paylaşın: