ÖLÜMLE BURUN BURUNA
Artýk Ne kadar son desemde
Artýk Ne kadar acýmasýz essede
Artýk Ne kadar sürgün edilsemde
Artýk Ne kadar dert üstüne dert eklensede
Þiirlerime son veremedim
Þehir’in tam ortasýnda yalnýz kaldým
Þüphesiz sevdim
Þokdayým hayla neden seni seviyorum
Buralar bana dar gelir, gitmem gerek
Bulutlar üzerimde gezer gözlerim helak
Bakýyorum bu dertli þair aþýk
Bölerim uykularýmý gecelerce öldüm artýk
Gözlerim yas içinde bugün
Gezerim gecelerce hastayým her gün
Gökyüzü aðlýyor aþkýmýzý bitirdin
Geceleri ayaz oldum sana bakarken
Yollarým kapandý artýk, sen yoksun yanýmda
Yalan dolan insanlardan býktým bu hayatta
Yüreðim yanýyor acýlarla baþ baþa
Yarim dünyam yok ölümle burun buruna
Çekiyorum son nefesime kadar
Çözüldüm hayata teslim var
Çilekeþ olmuþum derdime dert ekleniyor
Çabaladýkça batýyorum,dünya bana dar
Hayat ne acýmasýzsýn
Hürlüðümü kaybettim sebebi sensin
Harcadým kendimi beni tükettin
Hayla bu koca dünyada uyuyorsun
Dayanamam gözyaþlarýna
Dolu dizgin hayatýmda
Dert vursanda doðama
Dur gitme beni býrakma bu dünyada
ÞAÝR HARUN AYSEL!!
ÝST/SULTANBEYLÝ
11.06.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.