Karþýna geçip aþkýmý ilan edecek kadar,
yürek yok bende.
Akþamlarý kendimden baþka dertleþebilecek
dostum yok.
Susmaya daha fazla katlanabilecek sabýr yok.
Günden güne,bir mum gibi eridiðimin farkýndayým,
ve daha gençliðimin ilk baharýndayým.
Bulutlarým sardý etrafýmý.
Aðaçlarým döktü yapraklarýný.
Çiçeklerim,birer birer boyun büktü bana.
Gençliðimin ilk baharýnda,yanmaktayým.
Sana baðlandýðýmdan beri,
doðal afetler gibi yýðýldýn kaderime.
BENCE;
Kendime yeten koca bir þehirdim ben.
Depremler oldun - çökmedim
Seller oldun - yýkýlmadým
Kasýrga oldun üzerime,
sarsýlmadým bile.
GÝDÝÞÝN yýktý bitirdi oysa,
Harabe etti koca þehrimi.
ÞÝMDÝ;
Bu koskoca þehirde,yaralý bir can var,
O da ben
Ýnsaf et, ilk ve son olsa da,uzat elini,
.....KURTAR BENÝ.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.