Ýki lokma ekmek için
Kapýlarýna vurduðum insanlar
Ekmek yerine
Ýki sövdüler,iki vurdular.
Sanmasýnlar terzileri,
Cep dikecek kefenlerine,
Sýðýnmasýnlar sonra,
Tanrý’nýn merhametine.
Bundan sonra,
Dostlarmý el uzatacak bana,
Kýrarým.
Onlarýn kurduðu sofradan kalkar,
Kuru ekmekle doyarým.
Þimdi onlar,
O taþ kalplerinde vicdan arýyanlar,
Kapkara düþlerini,
Beyaza boyayanlar.
Garibanýn feryadýný
Kahkahalarýyla boðanlar.
Yeter lan Yeter be,
Yediðimi içtiðimi deðil,
Derdimi,Kederimi kusturun bana.
Yeter lan YETER...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.