Çobanla Bülbül

Çoban kaval çaldý,sordu bülbüle:
“Sürülerin hani,ovan nerede? ”
Bülbül sordu,boynu bükük bir güle:
“Þarkýlarým hani,yavrum nerede? ”

Aðla çoban aðla.Ovan kalmadý.
Göz yaþý dök bülbül,yuvan kalmadý.

Çoban dedi:”Ülkeler hep gitse de,
Kopmaz bende Anadolu Ülkesi,”
Bülbül dedi:”Düþman Hased etse de
Ýstanbul da þakýyacak Türk sesi”

Çalýþ çoban,kurtar öz yurdunu.
Þairlerden topla,bülbül bir ordu.

Çoban dedi:”Edirne’den ta Van’a
Erzurum’a kadar benim mülklerim.”
Bülbül dedi:”Ýzmir,Maraþ,Adana,
Ýskenderun,Kerkük en saf Türklerim”

Sarýl çoban,Sarýl.Mülkü býrakma.
Yad elinde,bülbül,Türk’ü býrakma.

Çoban dedi: Sürülerin hep kaçsa
Benim sürüm var, kaçmaz, adý Türk ili.
Bülbül dedi: “Þarký ölsün, yok tasa;
Türkülerim yaþar söyler halk dili.

Yalvar çoban,yalvar.Ýlin kurtulsun.
Dile haktan,bülbül,dilin kurtulsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: