Gidiyor
Kendine gel deli gönül kendine
Zamane baþýný almýþ gidiyor
Akýl ermez bu feleðin iþine
Evvel ahir böyle gelmiþ gidiyor
Aynalar gülerken insana önce
Sonra alay eder inceden ince
Bugün açýlýrken yeni bir gonca
Dün açýlan çiçek solmuþ gidiyor
Gurbeti tarife yetmiyor sözler
Gönül bu illa da yurdunu özler
Oltu ýrmaðýný arayan gözler
Ren’in sularýna dalmýþ gidiyor
Birgün tesellide birgün mihnette
Her nimetin külfeti var elbette
On beþimde geldiðim bu gurbette
Ýþte yirmi sene dolmuþ gidiyor
Yaralarý saklý iken derinde
Tebessüm eylerdi yerli yerinde
Yaðmurlu rüzgarlý günün birinde
Derler Polatoðlu ölmüþ gidiyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Polatoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.