Merhaba Nalân

Merhaba Nalân... bu sen misin,
Yoksa sen mi sandým;
Biri çimdiklesin beni...
Þöyle ýþýða gel de göreyim,
Beni dümdüz eden,
O yalandan da yalan gözlerini...

Merhaba Nalân...
Amortiden mi çýktýn güzelim?
Bak yine þapþal ettin bizi...
Oysa ne güzel unutmuþtuk
Ve ne güzel sona ermiþti,
O gerzek pembe dizi!..

Hani, son bölümde sen yamuk yapýp
Fabrikatör Nubar Bey’in
Tarabya köþküne gitmiþtin...
Hani, arkadaþým Halit Akçatepe’nin yanýnda
Beni acayip refüze etmiþtin...
Ve iþte o an gözümde,
Eskicinin bile almadýðý
Bir eski eþya gibi, bitmiþtin!..

Merhaba Nâlan..
Piþmanlýklar denizinin biletsiz yolcusu...
Merhaba, artist olma hayallerinin
Ýkinci sýnýf karakter oyuncusu!..

Vay anasýný sayýn seyirciler,
Vay anasýný be... vay anasýný!..
Bak, þimdi aðlarým ha,
Tez kapatsýn biri,
Gözlerimin bozuk vanasýný!..

Oysa, o zehir kusan fabrika yolunda
Beraber ýslanmýþtýk biz, nice yaðmurda.
Ve o gün, Nubar Bey’in çarpýp kaçtýðý
Bir hayvancaðýzdý inleyen,
Yol kenarý çamurunda.

Ve hep kendine ayýrdýðýn
O bencil yüreðin,
Bir de o gariban köpeðe sýzlamýþtý.
Ve ben, ilk defa seni böyle bilmiþtim,
Ve damarlarým ilk defa böyle cýzlamýþtý!..

Merhaba Nâlan... merhaba!
Yoksul mahallemizin en havalý kýzý.
Merhaba, yanlýþ aðlara takýlmýþ
Muhteþem deniz yýldýzý!..

Ben sana bakýnca, dolardým bulut gibi
Dolardým da bir türlü yaðamazdým...
Sen bana bakýnca,
Bir aðlamak düðümlenir boðazýmda,
Gurur yapar, aðlamazdým...

Ne düþkündüm sana be!
Hani hayvanlar yavrusunu nasýl yalarmýþ,
Aynen öyle...
Ne tutkuydu bizimkisi be!
Hani Ferhat daðlarý nasýl delermiþ,
Aynen öyle...
Ve o nasýl gidiþti be!
Hani bir tren gelir de üzerinden geçermiþ,
Aynen öyle...

Of Nâlan of!..
Sen benim neler çektiðimi bilsen,
Bunu bilmekten ölürdün...
Þu kadarýný söyleyeyim:
Hani taþ olsan,
Yani taþ olsan;
Ortadan ikiye bölünürdün...

Gitme Nâlan, dur!
Tekrar gitme ne olur!..
Aldýrýþ etme saçma sapan sözlerime.
Yoo... hayýr, aðlamýyorum,
Galiba cýgaranýn dumaný kaçtý gözlerime.

Belki de sen haklýydýn,
Bu mahallede ne bahtýn açýlýr,
Ne de boyun uzardý.
Üstelik annen ölmüþtü
Ve sokaðýnýz,
Acýný kaldýramayacak kadar dardý...

Terso gidiyordu herþey...
Milllet iþi-gücü býrakmýþ,
Aklýný bize takýyordu.
Altýmýzda çul yoktu,
Üstümüzde dam akýyordu.
Arap kýzý camdan bakýyordu...

Sen gittikten sonra ben,
Hiç sorma...
El attýðým her iþi, çok geçmedi batýrdým.
Çünkü seni unutmanýn tek yoluydu;
Bütün kazancýmý þaraba yatýrdým.

Ama gelinliðin duruyor.
Baba yadigarý cumbalý evi de satmadým.
Yalaným varsa kalkmayayým þuradan:
Ben seni bir tek gün,
Bir tek gün bile unutmadým!..

Merhaba Nâlan,
Merhaba üzgün melek.
Merhaba kadersizim, talihsizim.
Merhaba titreyen elim, sancýyan belim,
Aðrýyan dizim, vazgeçilmezim!..

Ama Necdet Tosun öldü Nâlan,
Artýk yemekleri sen,
Salatayý da ben yapacaðým.
Sami Hazinses kadar olmasa da
Bahçeyi sevdiðin çiçeklerle donatacaðým.

Kemal Sunal da öldü Nâlan,
Ýyi kalpli amcalarý birer-birer uðurladýk.
Ve dünya kirlendi,
Filmler bozuldu
O masum sevdalar yaþanmýyor artýk...

Sen varsýn, ben varým.
Bir de, acýmasýz bir dünya var dýþarýda...
Esas film þimdi baþlýyor,
Ve bütün koltuklar bomboþ bu sinemada!..

Merhaba Nâlan, merhaba!..
Sen ortada sýçan, ben þaþkýn körebe...
Ulan seviyorum seni be!..
Ulan, nereden inceldiyse,
Oradan kopsun be!..
Sosyal Medyada Paylaşın: