Kod Adi: Bahtiyar

Geçiyor önümden, sirenler içinde,
Ah, eller üstünde,
Çiçekler içinde.
Tabutunda mor daglarin büyüsü,
Dudaginda yarim bir sevdanin hüznü;
Aslan gibi gögsü, türküler içinde.

Rastlardim avluda, hep volta atarken,
Cigara içerken
Yahut coplanirken.
Sirtini duvara verip öyle tünerdi.
Kimseyle konuþmaz, dal gibi titrerdi;
Çocukça sevdigi çiçegini sularken.

Diyarbakir’liymiþ, kod adi: Bahtiyar.
Suçu saz çalmakmiþ, ögrendigim kadar.

Beni tez saldilar, o kaldi içerde
Çok sonra duydum ki
Yozgat’ta sürgünde.
Ne yapsa, ne etse, üstüne gitmiþler;
Mavi gökyüzünü ona dar etmiþler.
Iki diþi de kirikmiþ öldügünde.

Gazetede çikti, üç satir yaziyla;
Uzamiþ sakali,
Ve çatlamiþ saziyla.
Birileri ona "ölmedin" diyordu,
Ölüm ilaninda kan gülüyordu.
Yüz-yüzeydim, bir devrim enkaziyla.

Geçiyor önümden, gül yüzlü Bahtiyar.
Yaraliyim, yerde kalan sazi kadar.
Sosyal Medyada Paylaşın: