İçerden Çıkan Adam

Ýçerden çýkacak birazdan adam,
Yýllarýn tortusu çökmüþ yüzüne
Alnýný güneþe serecek adam.

Uykusuz tavanlar, çürük ranzalar,
Cevapsýz mektuplar, suskun voltalar
Geride kalacak
Ve sepya rengi hüznüyle
Bir gül gibi savruk, gülecek adam.

Kar yaðmýþtýr sardunyanýn üstüne
Anýlar toza bulanmýþtýr.
Kitaplar sobada yanmýþ,
Sazlar duvarda kanmýþ,
Güzelim þarkýlar yaðmalanmýþtýr.

Ýçerden çýkacak birazdan adam,
Yýpranmýþ bavulu, hantal sesiyle
Kendini yollara vuracak adam.

Yüz çeviren dostlar, eski sevdalar,
Ayak oyunlarý, sinsi tavýrlar
Açýða çýkacak
Ve sonunda kendisiyle
Bir ince hesabý görecek adam.

Susamýþtýr tebessümün seyrine
Saçlarý hiçbir gün okþanmamýþtýr.
Bir ihtilal kadar yalnýz,
Ah... vefanýz kadar yanlýþ,
Mümkünse farzedin yaþamamýþtýr...
Sosyal Medyada Paylaşın: