İncinen Gurur

Pencereden baktýðýmda görüyorum;
Senin yüzün, incir yapraðýnda.
Senin ürkekliðin,
Duvar üstünde yürüyen,
Bir kedinin kývraklýðýnda.

Aynada dururken, görüyorum;
Kýrmýzý öpüþün, sol yanaðýmda.
Diþimi fýrçalarken senin aðzýn,
Serin sularýn berraklýðýnda.

Raký devrilmiþ masalarda yokluðun,
Veya benden önce kalkýp gitmiþliðin;
Gece boyu dolandýðým barlarda.
Sarhoþlara tekrarladýðým adýn;
Balýkçý kahvesinde, çorbacýda,
Kenarlarda...

Dökülmek istemiyorum, hayýr!
Çingene çiçekçiler,
Habire yaltaklandýðýnda;
Bilmediðim sorularýn açtýðý çukuru,
Yalanlarla doldurmak istemiyorum!

Seni kaybettim galiba...
Ýki taþýn arasýnda kaldým!
Bu, benim hatam deðildi,
Seni ben çok geç tanýdým!

Derin acýlar bahçývaný,
Yüreðime ne ektin böyle?
Aþk, korkaðýný baðýþlar mý,
Söyle?..

Aramak ne kötü, herkeste seni,
Her gözde bulup yanýlmak seni!.
Ah turuncu rüyalar güzeli!
Hem kendini yok ettin,
Hem beni...

Baþka ne acýtabilir içimi,
Yaþým kýrký devirmiþken,
Seni böyle patavatsýzca sevmiþken,
Ve tam aynayý güneþe çevirmiþken;
Baþka ne?..

Seni vefasýz aþklara býrakýyorum
Yüzümü kýrýlan bardaklarda ara...
Düþünme, ben ne olurum?
Sanýrým, bir daha onarýlmaz,
Ýncinen gururum...

Sosyal Medyada Paylaşın: