MİHRİBÂN

Sarý saçlarýna deli gönlünü,
Baðlamýþtýn çözemedi Mihribân.
Ayrýlýktan zor demezken ölümü,
Dertlerinle sezemedi Mihribân.


Lâmbada titreyen alev üþüdü,
Gözlerinde iki damla yaþ idi.
Yalan dünya hayâl idi, düþ idi,
Sen yoksun ki gezemedi Mihribân.


Þiirlere döküp gitti mâziyi,
Sevenlere býrakýrken sýzýyý.
Kudret kaleminden çýkan yazýyý,
Kader deyip bozamadý Mihribân.


Hâkk’ka doðru çevirirken yönünü,
Pür-nûr sarmýþ aydýnlatmýþ önünü.
Sana olan sevdâsýnýn sonunu,
Hasta düþüp yazamadý Mihribân.


Ey Mihribân öksüz kalan besteyi,
Makberinde hoþ tut üzme hastayý.
Unutmak mümkün mü büyük ustayý,
Vâde yetmiþ uzamadý Mihribân.




......................Kardelen26


Sosyal Medyada Paylaşın: