Sevinci Savrulmuş Haldaş Gözlerin

Gece eksilebilir, eksilmez tanýdýk yüzüne susuzluðum.
Doðrul sorgusuz, korkusuz gözlerinle konuþ gel,
ben gözlerini tanýrým senin…

Bu gece oturup seni özledim;
ay doðruldu,
su duruldu; örttün mü perdesini penceremizin?

Þimdi yüreðime su taþýyan sesini sessizlik çaldý.
Yüzünde gölgelenen o bayat bir hüzünle,
senin sesin ve gözlerin bana emanet kaldý…

Gözlerin…
Yýllanmýþ þarkýlar kadar yalnýz,
terli ve suskun akþamlar gibi yorgun,
gibi ürkekti senin.

/Þimdi parmaklýklarýn perdesi ýþýk:
Sevgilim…
Sevgilim…
Sevinci savrulmuþ haldaþ gözlerin! /

Sosyal Medyada Paylaşın: