Pervarili Bulutlar

Tenini sýnar bir ustura ince ince sýzar kan.
Bir tren sisleri yara yara geceyi çizer raylara.
Bir adam, kapýlmýþ da pervarili bir buluta,
gider kendi kendine, kendi kentine;

adamý orada unutmuþlar...

Üþütürken ömrümüz rengini paslý yalnýzlýklarda,
kime baksam yanlýþ hayatlarda hep alabora.
Sana baksam, bir Malatya kaysýsý gibi unutulmuþ dalýnda.
Her vagon bir trene kapýlmak rüyasýnda;

vagonlarý orada unutmuþlar...

Her sevda yanýlgýda, her menzil bir ýskarta.
Herkes bir yer açmýþ kendi uçurumuna…
Yaþanýr mý böyle þekilsiz, böyle kimsesiz, sessiz,
böyle limansýz, böyle imlâsýz, yârsýz;

sevgiyi sularda unutmuþlar...


Biz yenildik... Daha çok yenecekler!
Maðlup olmak artýk soyluluðumuz.
Pervarili bulutlar bunu bilmeyecekler.
Böyle pusatsýz, böyle þarkýsýz, aþksýz;

beni burada unutmuþlar...

Acýmamýþlar... Hiç acýmamýþlar.
Ne bulut býrakmýþlar ne çocuk,
ne bahar býrakmýþlar ne yolculuk.
Bunu bildikçe üstlendim cinnetimi;

zulmü yurdumda unutmuþlar...

Sen þimdi buruþmuþ ayrýlýklarda,
þimdi lime lime yoksulluklarda,
kalbindeki güllerin tozunu alýyorsun.
Sen, baþýn dimdik geçerken acýlardan,
sabrýn daðlarýný parçalýyorsun;

seni orada unutmuþlar...


Bizi ter içinde ayrýlýklarda, bizi düzenbaz þarkýlarda,
bizi günlerin çökmüþ avurtlarýnda, sökülmüþ uykularda.
Trenler sisleri yara yara geceyi çizerken raylara,
ilkyazlarýn kapýsýnda bizi kar boranlarda,
unutmuþlar...

Böyle limansýz, böyle imlâsýz, yârsýz,
böyle zulasýz, böyle þarkýsýz, sazsýz;
seni orada, beni burada!
Öyle hasret bir dokunuþa…
Unutmuþlar... Unutmuþlar!

Bu þehirlerin rezil uðultusunda,
biz yenildik...Daha çok yenecekler.
Maðlup olmak artýk soyluluðumuz.
Pervarili bulutlar bunu bilmeyecekler.
Pervarili bulutlar bunu bilmeyecekler...
Sosyal Medyada Paylaşın: